Hoe gaat het met Tim?

De operatie
Het is maandag twee weken geleden dat Tim is geopereerd aan zijn heupen. Alles is goed gegaan, gelukkig. Ik mag helemaal mee tot in de operatiekamer: een enorme grote lege zaal waar iedereen, inclusief ikzelf, een blauw pak draagt met kapje over de haren en hoesjes om de schoenen. Iedereen staat klaar: twee chirurgen, anesthesist, assistent-anesthesist, twee operatie assistenten, … “Acht man”, vertelt de verpleegkundige. Tim ligt in zijn bed met zijn operatiejasje aan: wit met lila olifantjes erop. Eenmaal op de operatietafel, krijgt hij op mijn teken, een kapje over zijn mond en neus, om onder narcose te gaan. Het duurt erg lang voordat hij onder zeil gaat, omdat, dat weten we nu, Tim zijn adem inhoudt als hij huilt. Hij wil het kapje niet, hij wordt erg boos. Ik zing constant hetzelfde geruststellende kinderliedje; ik kan even geen ander liedje meer bedenken. Ik houd zijn handjes vast. Dat is een moeilijk moment. Met twee verpleegkundige loop ik weer terug naar de uitslaapkamer, doe de blauwe overal uit en ga twee etages hoger terug naar de kinderafdeling waar Hein met Willemijn wachten. En nu maar wachten.

Wakker worden
Na twee uur word ik weer geroepen en wordt Tim weer wakker. Hij is erg boos. Hij krijgt meteen meer morfine en valt weer in slaap. Uit ervaring weten de anesthesisten dat je kind het beste bij je op schoot uit de narcose kan komen. Dat wil ik in de eerste instantie niet omdat ik bang ben dat ik hem daarmee pijn doe. “Hij heeft genoeg pijnstilling”, vertelt ze, dus Tim wordt bij mij schoot getild. Hij wordt rustig wakker. Hij ligt aan de monitor vast, die onder andere zijn zuurstofgehalte in zijn bloed meet. Deze zakt steeds, zodat het alarm afgaat. Dan krijgt hij een kapje met zuurstof en dan stijgt het weer naar 100%. Als hij een half uur geen extra zuurstof  nodig heeft, mag Tim in zijn bed weer terug naar de kinderafdeling.

Slapen naast Tim
Hij is suf. Trots ben ik dat hij een snee ontbijtkoek op eet en een flesje drinken. Niet veel later komt dat er weer uit, misselijk van de morfine. ’s Avonds eet hij wat aardappelpuree. Ik blijf die nacht bij Tim op zijn kamer op de kinderafdeling slapen. Fijn dat hij een kamer alleen heeft. Hein gaat met Willemijn naar het Ronald McDonaldhuis. Het is fijn om weer naast Tim te slapen, zoals Tim in zijn ledikantje naast mij lag op onze slaapkamer, toen hij nog een baby was. Ik merk aan hem dat hij dat ook fijn vindt. Hij kijkt vaak vanuit zijn bed naar mij; we liggen op gelijke hoogte. Rond 12 uur ’s nachts heeft hij pijn. Hij kan het niet zeggen, maar hij huilt om een zielige zeurderige manier. Ik bel en hij krijgt pijnstilling, maar dat helpt niet. Ik bel weer en dan krijgt hij morfine en dat helpt goed. De volgende morgen eet hij een snee bruin brood en drinkt hij uit zijn fles. Op het moment dat de twee chirurgen binnen komen, spuugt Tim alles uit. De verpleegkundige komt helpen. Hein met Willemijn komen op dat moment ook net binnen. Wat een drukte in de kleine kamer. “Alles is goed gegaan.” vertelt de chirurg. Tim moet nog wat eten en als hij dat een uur binnen houdt en geen koorts krijgt, mag hij naar huis.

Tim bepaalt het tempo
We zijn nu twee weken verder en een van beide chirurgen heeft Tim nogmaals onderzocht. Aan beide kanten op zijn bovenbeentjes heeft Tim vlak onder zijn liezen, een snee van ca. 5 cm. Vanaf hier hebben ze zijn spieren doorgesneden. De wond ziet er aan beide kanten erg mooi, niet dik en rustig uit. We geven hem nu nog veel paracetamol en maken hem er ook ’s nachts voor wakker. Hij eet en drinkt weer goed. We merken dat hij weer de oude begint te worden. Hij wil al wat meer op zijn buik liggen en heeft al weer meer interesse om te spelen. Het is voor Tim belangrijk dat hij snel zijn vaste ritme oppakt, daarom is hij afgelopen week al naar het revalidatiecentrum de Hoogstraat geweest in Utrecht. Dat was moeilijk voor hem. Hij was erg overstuur. Het is voor ons erg moeilijk om hem zo te zien. Hij moet weer vertrouwen krijgen in de mensen om hem heen. “Een terugval is heel normaal. Je moet niet onderschatten hoeveel impact zo’n operatie heeft op een kind”, vertelt de chirurg. Komende week moet Tim nog rustig aan doen, maar daarna mogen we weer actiever met Tim aan de slag qua training, dus in de statafel, in het loopfietsje en oefeningen doen. Maar Tim bepaalt het tempo. Het was moeilijk om de keuze te maken, maar we weten dat we er goed aan hebben gedaan om deze operatie door te laten gaan. Het was een hele intensieve, hectische maar vooral emotionele tijd voor ons gezin.

De Jumbo sponsoractie
Op dit moment is er al voor 590 euro door mensen aan bouwen voor Tim gedoneerd! De actie is bijna afgelopen, tot en met dinsdag 18 oktober. Dus als je nog boodschappen moet doen, nog even gauw naar de Jumbo in Nieuwkoop. De gele bonnetjes mag je ook bij ons in de brievenbus doen. Wie weet, halen we de 600 euro nog. Bouwen voor Tim staat op dit moment op de 3^e plaatst. Echt geweldig dat mensen aan ons doneren, want alle beetjes helpen! Bedankt lieve mensen.

De verbouwing
Hein gaat de komende week om de tafel zitten met de gemeente om het bestek door te spreken. Er wordt dan per onderdeel van de verbouwing bekeken wat ‘wenselijk’ is en wat ‘noodzakelijk’. Gordijnen zijn bijvoorbeeld wenselijk, maar wordt door de gemeente niet gezien als noodzakelijk en dus moeten we dat zelf betalen. Een verlengd toilet is bijvoorbeeld wel noodzakelijk en zal in principe wel worden vergoed.

Airco voor Tim
We kregen het advies om eens na te denken of het handig is om een airco op te hangen in de kamer van Tim. Omdat de badkamer geen deur krijgt (dan is de badkamer met een rolstoel letterlijk laagdrempeliger te bereiken), gaat al het vocht zo zijn slaapkamer in. In de zomer voelt het op warme dagen nog warmer aan door al het vocht. Naast koelen en ontvochtigen, kan deze airco ook warme lucht blazen. Dit is handig om in een korte tijd de badkamer op te warmen. Tim krijgt een professionele airco van het merk Mitsubishi. Het bedrijf Coolair uit Bodegraven levert en plaatst deze en neemt maar liefst de helft van de factuur voor eigen rekening. Dit om bouwen voor Tim te steunen. Want ze zijn erg met ons en Tim begaan. Hier zijn we heel erg blij mee!

Yoga voor Tim
Na fietsen voor Tim, is er een nieuw initiatief gestart: Yoga voor Tim. De garage zal op 13 november omgetoverd worden tot een heuse yogastudio. De peettante van Tim en vriendin van ons, Wendy Wesselink, gaat maar liefst 148 zonnegroeten brengen in onze garage. Tim is op 14 augustus jarig, dus 14-8, oftewel 148 stuks. Klik hier om een kort filmpje (1.32 min.) te zien wat een zonnegroet is. 148 stuks is echt veel en dat wordt dus flink afzien voor haar, dus dat gaat ze dit niet alleen doen. Je kan haar sponsoren, maar mooier is nog om mee te doen. Ook als je nog nooit een yogales hebt gevolgd, ben je van harte welkom. Maar komen kijken mag natuurlijk ook. Ik heb er zin in.

Tot de volgende keer.
Groetjes Jessica